- Θὰ ἤθελες νὰ μοῦ πάρεις μία συνέντευξη… εἶπε ὁ Θεός.
- Ἂν ἔχετε χρόνο … ἀπάντησα.
Ὁ Θεὸς χαμογέλασε.
- Ὁ χρόνος μου εἶναι αἰωνιότητα … Τί θέλεις νὰ μὲ ρωτήσεις;
- Τί σᾶς ἐκπλήσσει περισσότερο στοὺς ἀνθρώπους;
Ὁ Θεὸς ἀπάντησε:
- Τὸ γεγονὸς ὅτι βαριοῦνται τὴν παιδικὴ ἡλικία, βιάζονται νὰ μεγαλώσουν … καὶ μετὰ ποθοῦν νὰ εἶναι παιδιά. Ὅτι χάνουν τὴν ὑγεία τους γιὰ νὰ βγάλουν λεφτὰ … καὶ στὴ συνέχεια χάνουν τὰ χρήματά τους γιὰ νὰ ἐπανακτήσουν τὴν ὑγεία.. Τὸ γεγονὸς ὅτι σκέφτονται μὲ φόβο γιὰ τὸ....
μέλλον καὶ ξεχνοῦν τὸ παρὸν καὶ ἔτσι δὲν ζοῦν οὔτε τὸ παρὸν οὔτε τὸ μέλλον. Ὅτι ζοῦν σὰν νὰ μὴν πεθάνουν ποτὲ καὶ πεθαίνουν σὰν νὰ μὴν ἔχουν ζήσει.
Ὁ Θεὸς πῆρε τὸ χέρι μου καὶ στάθηκε σιωπηλὸς γιὰ λίγο.
Τότε ρώτησα:
- Ὡς γονέας, ποιὰ εἶναι μερικὰ μαθήματα ζωῆς ποῦ θέλετε νὰ διδάξετε στὰ παιδιά Σας;
- Νὰ μάθουν ὅτι διαρκεῖ μόνο λίγα δευτερόλεπτα γιὰ νὰ ἀνοίξει βαθιὲς πληγὲς στὴν καρδιὰ αὐτῶν ποὺ ἀγαπᾶνε … καὶ χρειάζονται ἀρκετὰ χρόνια γιὰ νὰ ἐπουλωθοῦν. Νὰ μάθουν ὅτι πλούσιος ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὰ περισσότερα, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τοῦ χρειάζονται τὰ λιγότερα. Νὰ μάθουν ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἁπλῶς δὲν ξέρουν νὰ ἐκφράσουν τὰ συναισθήματά τους. Νὰ μάθουν ὅτι δύο ἄνθρωποι μποροῦν νὰ βλέπουν τὸ ἴδιο πρᾶγμα καὶ νὰ τὸ ἑρμηνεύουν διαφορετικά. Νὰ μάθουν ὅτι δὲν εἶναι ἀρκετὸ νὰ συγχωροῦν τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ ἐπίσης, ὅτι πρέπει νὰ συγχωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους..
- Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὸ χρόνο Σᾶς … εἶπα ταπεινά. Εἶναι κάτι ἀκόμα ποῦ θέλετε νὰ μάθει ὁ κόσμος;
Ὁ Θεὸς μὲ κοίταξε χαμογελώντας καὶ εἶπε:
- Ἁπλὰ ὅτι εἶμαι ἐδῶ, πάντοτε
Οκταβιανός Πάλερ (2 Ιουλίου 1926 - 7 Μαΐου 2007)
Filipp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου