Τα Χάσια είναι οροσειρά όχι ιδιαίτερα ψηλών κορυφών που βρίσκονται ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, ανάμεσα στο νομό Τρικάλων και Γρεβενών με ψηλότερη κορυφή το Κράτζοβο (1554 μ.) . Δυτικά εκτείνονται μέχρι το Μέτσοβο και ανατολικά μέχρι τα όρη Καμβούνια.
Η ονομασία Χάσια, πληθ. αριθμός του Οθωμανικού ονόματος Χάσι (hass), ήταν κατά την τουρκοκρατία τα κομμάτια γης που προσέφεραν μεγάλα εισοδήματα , ανήκαν στο δημόσιο και ειδικότερα στον Σουλτάνο. Αυτά τα κομμάτια γης ο Σουλτάνος τα παραχωρούσε σε ανώτατους αξιωματικούς του κράτους (βεζίρηδες κ.ά.) ή σε ευνοούμενους του παλατιού του και σε μέλη της οικογενείας του. Κατά τον Π. Αραβαντινό χάσι και χάσια είναι ο καθαρός φόρος (χαράτσι), που απέδιδαν οι κάτοικοι της περιοχής κατευθείαν στο Σουλτάνο.
Στα τιμαριωτικά εισοδήματα του Οθωμανικού κράτους τα Χάσια τα συναντάμε μαζί με τα Τιμάρια τα Ζιμαέτια που είναι εκτάσεις συνήθως καλλιεργήσιμες και προσέφεραν μικρότερα εισοδήματα.
Τα ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωσης 1881 και 1912 δεν άλλαξε το όνομα της περιοχής αλλά κράτησε το όνομα Χάσια για την οροσειρά αυτή.
Η περιοχή αυτή όμως με το ειδικό φορολογικό καθεστώς του Χάσι τον 16 και 17 αιώνα απλώνονταν από το Μέτσοβο και κατέληγε στους πρόποδες του Ολύμπου συμπεριλαμβάνοντας στην περιοχή κάποιους από τους ορεινούς οικισμούς των Καμβουνίων και των οικισμών νότια των Σερβίων.
Γενικά πάντως οι Οθωμανοί δεν φορολογούσαν πλήρως τους οικισμούς που βρίσκονταν σε μεγάλο υψόμετρο όπως και τα νησιά.
Έτσι μπορεί κανείς να ακούσει από κανέναν παλιό Κοζανίτη να αποκαλεί τους κατοίκους της περιοχής Σερβίων κάτω από το ποτάμι ως "Χασιώτες". Βέβαια στην εποχή μας όλοι στην Π.Ε Κοζάνης γίναμε "Σιούρδοι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου