Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο http://serviotikos.blogspot.com/2010/07/blog-post_15.html υπάρχουν πολλές ομοιότητες του ονόματος των Σερβίων με ξένα και ελληνικά ονοματα χωριών πόλεων και κρατών.
Στο χωρίο της Αρκαδίας με το όνομα Σέρβου στην διεύθυνση http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=322:proeleysionomatoseryo&catid=63:istoria&Itemid=119 βρίσκουμε τα εξής στοιχεία για την προέλευση της λατινικής λέξης servo απο την οποία μέχρι σήμερα δεχόμαστε ότι είναι η ρίζα του όνοματος της πόλεως των Σερβίων.
Αντιγράφουμε (με αντιγραφή -επικόλληση)
Ερμηνεία:
Επειδή όπως είναι γνωστό από το 146 π.Χ. η Ελλάς βρισκόταν υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία και επίσημη γλώσσα του Κράτους ήταν η λατινική, πολλές πόλεις της (κατά το διαρρεύσαν μέχρι επαναφοράς της γλώσσας διάστημα τον 7ο μ.Χ. αιώνα περίπου), για ευνόητους λόγους έλαβαν λατινική ονομασία. Είναι πολύ πιθανό πως και το δικό μας χωριό για τους ίδιους λόγους άλλαξε το όνομά του, από την αρχαία Ελληνική στη Λατινική. Το ρήμα ερύω-ερύομαι ερμηνεύεται στην λατινική ως servo, που σημαίνει σώζω, διασώζω, φυλάττω, τηρώ, επιτηρώ, παρατηρώ, επισκοπώ τι (6). Επίσης το παράγωγο αυτού ''έρυμα'' ερμηνεύεται ως castellum, φρούριον, ακρόπολη, οχύρωμα, περιτείχισμα, κώμη επί λόφου. Η λατινική λοιπόν λέξη servo αποδίδει άριστα τον ρόλο και την θέση του οχυρού στην κορυφή του βουνού. Η σχέση του χωριού με την ευρύτερη περιοχή (Ορχομενό, Μεγαλόπολη και κυρίως με την Ολυμπία η οποία για λόγους επικοινωνίας και ασφάλειας ήθελε ένα προωθημένο παρατηρητήριο, προπύργιο, φυλάκιο, στον τελευταίο προς την ενδοχώρα ορίζοντα που είναι το σημερινό χωριό Σέρβου), δικαιολογεί απόλυτα την ονομασία αυτή.
Επιβεβαίωση:
Μία νεότερη άποψη πλήρως τεκμηριωμένη, προχωρεί ακόμη περισσότερο στη σχέση των λέξεων ερύω και servo. Αναφέρει(7) ότι η λέξη servo = διαφυλάττω, σώζω, προέρχεται από το ελληνικό ρήμα (F)ερύομαι = σώζω, προστατεύω. (Το γράμμα υ γραφόταν και v και οι Λατίνοι το πρόφεραν ενίοτε ως β. Οπότε γίνεται: F = s, ε = e, ρ = r, υ = v, ω = ο και τελικά Fερύω = servo ). Υποστηρίζεται λοιπόν ότι το όνομα servo δεν πρόκειται για λατινική λέξη αλλά για ελληνική με λατινικά γράμματα και λατινική προφορά. Με μια ευφυέστατη, εύκολα αποδεκτή ερμηνεία, μετατροπής του (F)ερύω (και των παραγόγων του: έρυμα, οχύρωμα, κάστρο, φρούριο, προπύργιο) σε Servo, επιβεβαιώνεται πως το ελληνικό τοπωνύμιο ελάχιστα επηρεασμένο από τις ιστορικές μεταβολές κυριαρχεί "το ίδιο" με την ίδια σημασία, από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι σήμερα. Από το αρχαίο λοιπόν ελληνικό (F)ερύω προήλθε με λατινική γραφή το servo, το οποίο εν συνεχεία έδωσε -ως προερχόμενο από την λατινική γλώσσα- στην ελληνική το σέρβο και το οποίο τελικά σαν άκλιτη λέξη λόγω . . . λατινικής προέλευσης, παρέμεινε μέχρι σήμερα, σαν ονομασία του χωριού: (F)ερύω = Servo = Σέρβο.
Σημείωση: Σχετικά με την ελληνικότητα της Ρώμης μπορείτε να δείτε εδώ
Στο χωρίο της Αρκαδίας με το όνομα Σέρβου στην διεύθυνση http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=322:proeleysionomatoseryo&catid=63:istoria&Itemid=119 βρίσκουμε τα εξής στοιχεία για την προέλευση της λατινικής λέξης servo απο την οποία μέχρι σήμερα δεχόμαστε ότι είναι η ρίζα του όνοματος της πόλεως των Σερβίων.
Αντιγράφουμε (με αντιγραφή -επικόλληση)
Ερμηνεία:
Επειδή όπως είναι γνωστό από το 146 π.Χ. η Ελλάς βρισκόταν υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία και επίσημη γλώσσα του Κράτους ήταν η λατινική, πολλές πόλεις της (κατά το διαρρεύσαν μέχρι επαναφοράς της γλώσσας διάστημα τον 7ο μ.Χ. αιώνα περίπου), για ευνόητους λόγους έλαβαν λατινική ονομασία. Είναι πολύ πιθανό πως και το δικό μας χωριό για τους ίδιους λόγους άλλαξε το όνομά του, από την αρχαία Ελληνική στη Λατινική. Το ρήμα ερύω-ερύομαι ερμηνεύεται στην λατινική ως servo, που σημαίνει σώζω, διασώζω, φυλάττω, τηρώ, επιτηρώ, παρατηρώ, επισκοπώ τι (6). Επίσης το παράγωγο αυτού ''έρυμα'' ερμηνεύεται ως castellum, φρούριον, ακρόπολη, οχύρωμα, περιτείχισμα, κώμη επί λόφου. Η λατινική λοιπόν λέξη servo αποδίδει άριστα τον ρόλο και την θέση του οχυρού στην κορυφή του βουνού. Η σχέση του χωριού με την ευρύτερη περιοχή (Ορχομενό, Μεγαλόπολη και κυρίως με την Ολυμπία η οποία για λόγους επικοινωνίας και ασφάλειας ήθελε ένα προωθημένο παρατηρητήριο, προπύργιο, φυλάκιο, στον τελευταίο προς την ενδοχώρα ορίζοντα που είναι το σημερινό χωριό Σέρβου), δικαιολογεί απόλυτα την ονομασία αυτή.
Επιβεβαίωση:
Μία νεότερη άποψη πλήρως τεκμηριωμένη, προχωρεί ακόμη περισσότερο στη σχέση των λέξεων ερύω και servo. Αναφέρει(7) ότι η λέξη servo = διαφυλάττω, σώζω, προέρχεται από το ελληνικό ρήμα (F)ερύομαι = σώζω, προστατεύω. (Το γράμμα υ γραφόταν και v και οι Λατίνοι το πρόφεραν ενίοτε ως β. Οπότε γίνεται: F = s, ε = e, ρ = r, υ = v, ω = ο και τελικά Fερύω = servo ). Υποστηρίζεται λοιπόν ότι το όνομα servo δεν πρόκειται για λατινική λέξη αλλά για ελληνική με λατινικά γράμματα και λατινική προφορά. Με μια ευφυέστατη, εύκολα αποδεκτή ερμηνεία, μετατροπής του (F)ερύω (και των παραγόγων του: έρυμα, οχύρωμα, κάστρο, φρούριο, προπύργιο) σε Servo, επιβεβαιώνεται πως το ελληνικό τοπωνύμιο ελάχιστα επηρεασμένο από τις ιστορικές μεταβολές κυριαρχεί "το ίδιο" με την ίδια σημασία, από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι σήμερα. Από το αρχαίο λοιπόν ελληνικό (F)ερύω προήλθε με λατινική γραφή το servo, το οποίο εν συνεχεία έδωσε -ως προερχόμενο από την λατινική γλώσσα- στην ελληνική το σέρβο και το οποίο τελικά σαν άκλιτη λέξη λόγω . . . λατινικής προέλευσης, παρέμεινε μέχρι σήμερα, σαν ονομασία του χωριού: (F)ερύω = Servo = Σέρβο.
Σημείωση: Σχετικά με την ελληνικότητα της Ρώμης μπορείτε να δείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου