Δευτέρα, Δεκεμβρίου 22, 2014

Ποιμαντορικη Εγκυκλιος Επι τῃ Εορτῃ της του Χριστου Γεννησεως



ΠΑΥΛΟΣ 
ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ


Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρο, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντες
καί τόν εὐλαβῆ καί θεοφρούρητον λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.


Τέκνα ν Κυρί γαπητά,
Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα παρασύρονται καί πείθονται ἀπό τόν διάβολον ὅτι ἐάν καταλύσουν τόν κανόνα τῆς νηστείας θα γίνουν θεοί! Ἔχει τόν τρόπον του ὁ διάβολος, ἐμπειρία αἰώνων στήν διπλωματία, τήν ὑποσχεσιολογίαν καί τήν παρουσίασιν τοῦ δηλητηρίου τῆς ἁμαρτίας ὡς ἡδύποτον ἀπολαυστικόν· καί ἀλοίμονον στά ἀνυποψίαστα θύματά του.
Εὐγενέστατος καί καλοσυνάτος ἐπισκέπτης γνωρίζει στήν Εὔα τί τούς ἐδίδαξε ἀλλά καί τί τούς ὑπεσχέθη ὁ Θεός καί Δημιουργός τους, ὅτι δηλαδή ἐάν τηρήσουν τίς ἐντολές Του, θα γίνουν θεοί. Ἄς ἀκούσωμεν ὅμως τόν διάλογον διαβόλου καί Εὔας, ὅπως τόν παρουσιάζει ἡ Ἁγία Γραφή. Ρωτᾶ, λοιπόν, ὁ διάβολος τήν γυναῖκα: «Εἶπε πράγματι ὁ Θεός νά μή φάγητε ἀπό πᾶν δένδρον τοῦ κήπου; Ἡ δε γυνή ἀπήντησεν εἰς τόν ὄφιν: δυνάμεθα νά φάγωμεν ἀπό τούς καρπούς τῶν δένδρων τοῦ κήπου‧ μόνον δέ διά τόν καρπόν τοῦ δένδρου τοῦ εὐρισκομένου εἰς τό μέσον τοῦ κήπου εἶπεν ὁ Θεός: νά μήν φάγητε ἀπό αὐτόν οὔτε νά τόν ἐγγίσητε, διά νά μήν ἀποθάνητε». Καί ὁ Διάβολος ἀπαντᾶ πειστικώτατα: «Δέν θά ἀποθάνητε καθόλου, διότι γνωρίζει ὁ Θεός ὅτι τήν ἡμέραν ἀκριβῶς κατά τήν ὁποίαν θά φάγητε ἐξ αὐτοῦ θά διανοιχθοῦν οἱ ὀφθαλμοί σας καί θά εἶσθε ὡς θεοί, διακρίνοντες τό καλόν καί τό κακόν». Καί συνεχίζει ἡ Ἁγία Γραφή: «Μόλις, λοιπόν, ἀντελήφθη ἡ γυνή ὅτι τό δένδρον ἦτο καλόν πρός βρῶσιν, εὐχάριστον εἰς τούς ὀφθαλμούς καί ἐπί πλέον ὄτι τό δένδρον ἦτο ἐπιθυμητόν, ὡς παρέχον γνῶσιν, ἔλαβεν ἀπό τόν καρπόν του καί ἔφαγεν, ἔδωσε δέ καί εἰς τόν ἄνδρα της ὁ ὁποῖος ἦτο μαζί της καί ἔφαγεν. Τότε ἄνοιξαν οἱ ὀφθαλμοί καί τῶν δύο καί ἀντελήφθησαν ὅτι ἦσαν γυμνοί» (Γένεσις 3, 1-7).
Ποῖοι ὀφθαλμοί ἄνοιξαν; Οἱ σαρκικοί; ΟΧΙ, ἀλλά τῆς συνειδήσεως! Διέστρεψε τήν ἀλήθειαν ὁ παμπόνηρος ὁ ἀρχηγός τοῦ ψεύδους καί πάσης ἀκαθαρσίας. Ἄπλωσε τό ἀγκίστρι τοῦ ψεύδους καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου μέ πλουσιωτάτην καί εὐχάριστον ἀληθοφάνειαν καί ἐνίκησεν! Ἔλυσαν τόν κανόνα τῆς νηστείας οἱ πρωτόπλαστοι καί τό δένδρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἀντί νά τούς κάνει θεούς, τούς σκοτίζει τόν νοῦν, τούς ἀφαιρεῖ τήν ἀθωότητα, τούς διαλύει καί τούς ἐξαφανίζει ὅλες τίς ἀρετές μέ τίς ὁποῖες τούς εἶχε προικίσει ὁ Θεός! Γίνονται πονηροί‧ εἴδαν ὅτι ἦσαν γυμνοί καί τρέχουν νά καλυφθοῦν! Δέν ἠμποροῦν νά ἀντικρύσουν τόν Θεόν, οἱ ἐνοχές τούς πνίγουν, τόν φοβοῦνται καί κρύπτονται! Ἴσως θά ἔλεγαν στούς ἑαυτούς τους «να ἀνοίξει ἡ γῆ να μᾶς καταπιεῖ». Κατηγοροῦν τόν Θεόν διά τό ἐγχείρημά τους ἀντί νά ζητήσουν συγγνώμην καί νά ἐπανέλθουν στό ἀρχαῖον κάλλος.
Καί ποῦ εἶναι ὁ ὑποσχόμενος θέωσιν καί ἁγιότηταν, τελειότηταν και παραδείσους; Ποῦ ἀλλοῦ; Στό κέντρον του, τόν Ἄδην! Στήν κόλασίν του! Ὅταν τελειώσει τό ἔργον του, ἐξαφανίζεται καί χάνεται. Καγχάζει ἀπό χαιρεκακία, ὄχι ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά ἐναντίον τοῦ Θεοῦ! Γνωρίζει ὁ πανδόλιος τό πόσο πονάει ὁ Θεός, ὅταν βλάπτεται καί παρασύρεται τό πλάσμα του εἰς τό κακόν, εἰς τήν φθοράν καί τόν πνευματικόν θάνατον, ὅταν μετατρέπεται καί γίνεται «θύμα καί κτῆμα» του (Μ. Κανών Ἁγ. Ἀνδρέου Κρήτης, ᾩδή δ΄).
Ὁ Θεός, ὅμως, «ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰω. 4, 16). Τό κύριον γνώρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἔσφαλεν ἡ κορωνίδα τῆς δημιουργίας Του, ὁ Ἀδάμ και ἡ Εὔα, ἀπεστράφησαν τόν Δημιουργόν τους, ἐφάνησαν ἀχάριστοι καί ἀγνώμονες περί τόν Εὐεργέτην τους. Ἐκεῖνος ἀνταποδίδει; Μή γένοιτο! Δεν εἶναι τιμωρός ὁ Θεός ἀλλά παιδαγωγός. Εἶναι Πατέρας, σπλάχνα οἰκτιρμῶν καί φιλανθρωπίας! Τήν ἀγνωμοσύνην καί ἀχαριστίαν τήν ἀντιμετωπίζει μέ ὑπόσχεσιν σωτηρίας! Ἄς ἀκούσωμεν τί τούς εὐαγγελίζεται ὁ Θεός ἀπευθυνόμενος πρός τόν διάβολον: «ἐπειδή ἔπραξες αὐτό, θά εἶσαι τό πλέον κατηραμένον ἀπό ὅλα τά ζῶα καί ἀπό ὅλα τά ἄγρια θηρία. Θά στήσω ἔχθραν μεταξύ σου καί τῆς γυναικός καί μεταξύ τῶν ἀπογόνων σου καί τῶν ἀπογόνων της. Ἕνας δε ἀπόγονος τῆς γυναικός μόνης, αὐτός θά σοῦ συντρίψει τήν κεφαλήν καί σύ θά κεντήσεις αὐτοῦ τήν πτέρναν» (Γένεσις 3, 14-15).
Ποῖος λοιπόν εἶναι αὐτός ὁ ἀπόγονος ἀπό μόνης τῆς γυναικός, ὁ ὁποῖος θά συντρίψει τήν κεφαλήν τοῦ διαβόλου; Μά ποῖος Ἄλλος! Ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, κατά τον Εὐαγγελισμόν!
Γυναῖκα ἔσφαλλε. Αὐτή ἔκλεισε τον Παράδεισον διά τῆς παρακοῆς καί αὐτή εἶναι ἡ Εὔα! Γυναίκα καί πάλιν ἀποκαθιστᾶ τήν σχέσιν, τήν ἐπικοινωνίαν τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν, ἡ Παρθένος Μαρία, ἡ ὁποία ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ἀποδέχεται τήν πρόσκλησιν τοῦ Θεοῦ νά γίνῃ ἡ μάνα, νά γίνῃ ἡ σκάλα γιά νά κατέβη ὁ Λόγος Του στήν γῆ γιά τήν σωτηρίαν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1, 38). «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5), σημειώνει ἡ Ἁγία Γραφή.
Αὐτό τό μέγα καί σωτήριον γεγονός τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἑορτάζομεν, ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τήν Γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Χάριν τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως ἦλθε, γιά νά ἀνοίξει καί πάλιν τόν κῆπον τῆς Ἐδέμ, δηλαδή τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός γιά ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θέλουν, ἐπιθυμοῦν καί ἀγωνίζονται διά τήν σωτηρίαν των. Γιά ὅλους ἐκείνους πού φλέγονται ἀπό θεῖον ἔρωτα νά γίνουν οὐρανοπολῖτες καί συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Γιά τήν ἐποχήν μας ὅλα αὐτά ἀκούγονται μυθεύματα καί ἱστορίες γιά μικρά παιδιά ἤ καί γραώδεις ἀντιλήψεις. Και ἐρωτῶμεν: Εἶναι δυνατόν ἕνα ψέμα, ἕνα παραμύθι, ὅσον καί ἄν εἶναι καλοφτιαγμένο, νά ἔχῃ διάρκεια δύο χιλιάδων χρόνων, μέ διωγμούς καί αἵματα, με ὕβρεις, συκοφαντίες, φυλακές καί ἐξευτελισμούς; Τί θα μᾶς ἀπαντήσουν οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ καί τά ὄργανα τοῦ διαβόλου;
Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ παν-αλήθεια, ἡ πανσοφία τοῦ κόσμου. Καιρός γιά ἐπιστροφή στήν πηγή τῆς ἀλήθειας, στό Χριστό. Καιρός μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, καιρός προσελεύσεως στό Ἅγιον Ποτήριον, στό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά γίνουμε Ἐκκλησία, κατά τόν Ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα. Καιρός ἐπιστροφῆς ἀπό τήν ὕλη στόν Δημιουργόν τῆς ὕλης, στόν Τριαδικό Θεό, γιά νά γίνουμε καί πάλι «λαός περιούσιος, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον», κατά τήν λειτουργικήν Εὐχήν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Α΄ Πέτρ. 2, 9 κ.ἐξ.).
Ἀπό τόν καθένα μας ἐξαρτᾶται. Ὁ Θεός ἀναμένει.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα
πίσκοπος καί Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Κάλαντα Χριστουγέννων στο Επισκοπείο Κοζάνης και Πρόγραμμα Θείων Λειτουργιών






Εν όψει της επερχόμενης μεγάλης εορτής της του Χριστού Γεννήσεως η Ιερά Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης ανακοινώνει τα εξής:
1. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος θα δέχεται επισκέψεις για τις ευχές και τα κάλαντα των Χριστουγέννων την Τετάρτη 24η Δεκεμβρίου, από τις 10.30 π.μ., στο ιστορικό Επισκοπείο Κοζάνης.
2. Την ημέρα των Χριστουγέννων, 25η Δεκεμβρίου, ο Μητροπολίτης θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου.
Για διευκόλυνση των πιστών θα τελεστεί και δεύτερη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων (από τις 9.30 π.μ. έως τις 11.00 π.μ.) στους Ιερούς Ναούς της Κοζάνης: α) Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου) και β) Παναγίας Φανερωμένης.
3. Την Παρασκευή 26η Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων, όπου και θα τιμήσει με το Σταυρό του Αγίου Νικολάου τον κ. Γεώργιο Φεργαδά, για τη συνεισφορά του στην ανέγερση του εξωκλησίου της Αγίας Βαρβάρας στην Γέφυρα Σερβίων.
4. Το Σάββατο 27η Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης κ. Παύλος θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβενδού.
5. Τήν Κυριακή 28η Δεκεμβρίου θα τελεστεί η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου.


Από την Ιερά Μητρόπολη
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...