Κυριακή, Οκτωβρίου 31, 2010

Ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα για τα Σέρβια απο ένα βιβλιο του Χαρίσιου Μεγδάνη

Απο το βιβλίο του λόγιου και ιερέα Χαρισίου Μεγδάνη με καταγωγή απο το Πολύρραχο

Αγγελία. : Περί του κατ' Έτος τελουμένου κοινού Μνημοσύνου υπέρ των Συνδρομητών των εν Κοζάνη Σχολείων Ελληνικού τε και κοινού περί της Εξετάσεωςτων Μαθητών εν Έτει1819 κατά Μήνα Φευρουάριον, και περί της Αρχής, Προόδου, και της νυν Καταστάσεως της Ελληνικής Σχολής, και των εξ αυτής επί Παιδεία αναφανέντων Εγχωρίων τε και Ξένων.

Το οποίο μπορεί κανείς να το κατεβάσει στον υπολογιστή του, όπως και άλλα τρία ακομη βιβλία του, στη σελίδα http://openarchives.gr/contributor/70101
βρίσκουμε τις εξής αναφορές για τα Σέρβια.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Η Κοζάνη (όπως λέχθηκε προηγουμένως) στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) ήταν μικρό χωριό, που κατοικούνταν απο λίγους τεχνίτες, και ξενητεμένους, με κάποια μικρά επαγγέλματατα. Η πόλη που ήταν ακουστή σε αυτό το μέρος ήταν τα Σέρβια, προς το νότο της Κοζάνης, και κατοικούνταν απο Έλληνες· στο ανατολικό μέρος της τα Σταρείδωλα ( τα οποία στα τουρκικα και όλος ο γύρω απο αυτή τόπος ονομάζεται Σαρίγγιολ·  και πάλι στα βόρεια της το φρούριο Δρέπανο , στα τούρκικα Τερπάν Κιόι και Γερυτομουσλί)· και η Δέρβη, και το Προάστειον του που καλείται Φρούριο, και μαζί το Εμπόρειο για την επορική πανήγυριν που γίνεται καθε χρόνο· όπου κατοικούνταν  ανάμοικτα απο Έλληνες και Βούλγαρους, όπως προλέχθηκε στην απογραφική μου έκθεση για το νοτιο μερος της Μακεδονίας. Επειδή όμως αυτά τα μέρη όπως και άλλα στην Ρωμαϊκή επικράτεια έλαβαν και πριν της Άλωσης της Βασιλεύουσας, και μετά πολλές και μεγάλες μεταβολές προς το χειρότερο, και τα φρούρια κατεδαφίστηκαν(εκτός μόνο της Πόλης των Σερβίων, το οποίο ακόμη διασώζεται(1819)) η Κοζάνη άρχισε σιγά σιγά να αυξάνει  και να δέχεται τον βαθμό κεντρικής πολιτείας, μεταξύ πολλών χωριών και οι κατοικοί της να εκτείνονται σε επικερδέστερες επιχειρήσεις και τρυγυρίζοντας στην ξενιτειά γρήγορα  άλλαξε το ήθος τους...


Γεώργιος Κονταρής 1668

Γεννήθηκε και ανατραφηκε στα Σέρβια απο γονείς κατοίκους της πόλης αυτής και ως γνωστοί Σερβιώτες καταγόταν απο επιφανείς προγόνους οι οποίοι εχρημάτισαν σε αξιώματα κατα την βασιλεία των Ελληνορωμαίων και αναφέρονται στη Βυζαντινή ιστορία και διασκορπίστηκαν σε πολλά μέρη και προ της άλωσης της Βασιλεύουσας με πολιτικά καθήκοντα αλλά και μετά την άλωση. Υπήρξαν βλαστοί αυτής της οικογένειας στην Καστοριά , στην Πελοπόνησο στα Σέρβια ακόμη  και στην Βενετία όπου ασχολήθηκαν με υπουργήματα της αριστοκρατίας. Κατά το 1540 ο Αλέξανδρος Κονταρής ήταν διοικητής απο μέρους των βενετών στο Ναύπλιο όταν κλείσαν ειρήνη με τους Τούρκους και τους παρέδοσαν την πόλη. Και αυτός ο Γεώργιος έφυγε για τη Βενετία στους συγγενείς του και γνώριζε την λατινική και ιταλική διάλετο. Την Ελληνική παιδεία και απο ποιούς δασκάλους την έμαθε δεν έχουμε ακριβή πληροφορία. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ήταν Αριστοτελικός και ήταν πειστικός στους λογους του, σεμνός στους τρόπους του, είχε χαρακτήρα σεβάσμιο, και προτίμησε τον άγαμο βίο. Στάθηκε δάσκαλος στο σχολείο της Κοζάνης τρία χρόνια, έπειτα προσλήφθηκε στα Σέρβια, την πατρίδα του, για να εξασκήσει το επάγγελμά του. Και αφου πέθανε ο τότε επίσκοπος Σερβίων Διονύσιος, χειροτονήθηκε αυτός , όπως το ζήτησε ο κόσμος της επαρχίας του, και μετονομάστηκε Γρηγόριος.  Και αρχιεράτευσε τέσσερα χρόνια, όπου και έγραψε την ιστορία των Αθηναίων στην καθομιλουμένη γλώσσα, η οποία εξεδόθηκε τότε στη Βενετία. Και οι Αθηναίοι, για την ιστορία αυτή που έγραψε, οταν πεθανε ο Αρχιερέας τους, ενήργησαν και μετετέθη και έγινε (επίσκοπος)Αθηνών. Ήταν και επιτήδειος κεντητής ιερών αμφίων με χρυσόσυρμα, και ο Επιτάφιος Θρήνος του Δεσπότη Χριστού, που είναι κρεμασμένος απέναντι απο τον Αρχιερατικό θρόνο στο Καθολικό ναό  της Κοζάνης, είναι έργο των χειρών του, και δείχνει την εξαιρετική επιτηδιότητά του.












Νεόφυτος Ιερομόναχος

Σερβίωτης στην Πατρίδα, και συμμαθητής του Γεώργιου του Κονταρή, που αφού αρχιεράτευσε τον συστήσε στο σχολείο της Κοζάνης, και στάθηκε σ΄αυτό δάσκαλος δεκαέξι χρόνια. Στα γηρατειά του παραιτήθηκε και ησύχαζε στο επάγγλεμα του ιεροκηρυκα, αλλά και αυτόν τον βίο τον άλλαξε, και τιμήθηκε και γηροκομήθηκε ως απλώς Πατέρας.  Ήταν άνδρας κοσμημένος και με σωστή φρόνηση  και με σεμνά ήθη και με ξεχωριστή παιδεία. Στη  ζωή του ήταν ευαγγελικός και στα μαθήματα περιπατητικός. Μαζί με τα Γραμματικά  και τα Ποιητικά, δίδακε στους μαθητές του την σειρά των αριστοτελικών επιστημονικών μαθημάτων σύμφωνα με την ανάπτυξη του Κυρυδαλέα, και με έξοχο τρόπο τους εξασκούσε στην Ρητορική. Μαθητές  της παιδείας του γνωστοί ήταν ο Γεώργιος ο Παρακείμενος, ο μετέπειτα ιερέας  Σωτήριος, και ο Μάρκος που ονομάστημε μετά Μεθόδιος. Ο οποίος στα πενήντα του χρόνια  αφού έλαβε το μοναδικό σχήμα και έγινε ησυχαστής στο σταυροπηγιακό μοναστήρι του Προδρόμου στη Βέρροια και απο εκεί στάλθηκε στη Ρωσσία ως αρχιμανδρίτης, ωφέλησε το μοναστήρι του αρκετά, και κατέστησε σε αυτό αξιόλογη βιβλιοθήκη, η οποία μετα το θάνατό του αμελήθηκε και λιγόστεψε πολύ.



Στη παρουσίαση του παρακάτω (μη Σερβιώτη) δασκάλου Σωτηρίου Ιερέα  1707 μαθαίνουμε:
Αυτός προέτρεψε την φιλοτιμία των Κοζανιτών στο να ζητήσουν απο τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία(το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης), ώστε να ονομάζεται Σερβίων και Κοζάνης ο Επίσκοπος, που καλουνταν μεχρι τότε μόνο Σερβίων. Και στο να κτιστεί οίκος αρχιερατικός και στην Κοζάνη και να κατοικεί παντοτεινά ο κατά καιρούς Αρχιερέας της Επαρχίας, με σκοπόν, ότι με την συχνή συναναστροφή με τον αρχιερέα και κοσμώνται στο καλύτερο τα κοινά ήθη, και να αυξάνει ο ζήλος για βελτίωση .

Σχόλιο: Η Επισκοπή Σερβίων μεταφέρθηκε στην Κοζάνη το 1745.


Παρασκευή, Οκτωβρίου 29, 2010

Παιδεία ή εκπαίδευση;

http://anthiteacherwoman.blogspot.com






Στους Νόμους του Πλάτωνα αναφέρεται πως σκοπός της παιδείας είναι η διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου προς την αρετή από την παιδική ηλικία, ώστε να γίνει τέλειος πολίτης και μέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης να ξέρει να άρχει και να άρχεται.


Διαβάζοντας τα φιλοσοφικά αυτά λόγια, πολλές φορές σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς σκοντάφτουμε πάνω στη σύγχυση δυο λέξεων: παιδεία και εκπαίδευση. Συχνά θα έχετε ακούσει περίφημες φράσεις μεγαλυτέρων σε μικρότερους: 
  • "Μα τι μαθαίνετε στο σχολείο, παιδιά;" 
  • "Τα σημερινά παιδιά δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα".
  • "Η παιδεία έχει τα χάλια της".
  • "Κάποτε μαθαίναμε. Τώρα τα παιδιά βγαίνουν αμόρφωτα", κ.α.
Κι ενώ πολλοί κρίνουν το αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα, εννοούν την ελλιπή παροχή παιδείας στα σύγχρονα Ελληνόπουλα. Άραγε, χρησιμοποιούμε σωστά τους όρους παιδεία και εκπαίδευση;
Εκπαίδευση σημαίνει συστηματική και οργανωμένη διαδικασία αγωγής και μάθησης μέσα από θεσμοθετημένες βαθμίδες: Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια. 
Παιδεία όμως σημαίνει μόρφωση και ταυτόχρονα διάπλαση χαρακτήρα. Μπορεί η λέξη να παράγεται από το ρήμα παιδεύω (δηλαδή διδάσκω, εκπαιδεύω). Αλλά η παίδευσις της ελληνικής αρχαιότητας σήμαινε άσκηση σώματος και ψυχής, η οποία απέβλεπε στην πνευματική καλλιέργεια, την ανάταση του πνεύματος και τη διαμόρφωση ικανού χαρακτήρα.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς είναι δυνατόν να μιλούμε για παιδεία στο εκπαιδευτικό σύστημα, όταν μια συγκυρία προϋποθέσεων συντείνουν στη διαφοροποίηση της έννοιας:
α) Ο παράγοντας χρόνος (40 ή 45 λεπτά) δεν είναι επαρκής για παίδευση. 
β) Τα σημερινά παιδιά είναι τόσο αδιάφορα με τη ζωή τους, ώστε η μάθηση στο σχολείο να έχει μεταβληθεί σε καταναγκαστικά έργα.Σε ποιους να κάνουν μάθημα οι καθηγητές, όταν οι δέκτες (μαθητές) δεν θέλουν να ακούσουν; 
γ) Η εισχώρηση της τεχνολογίας είτε απομάκρυνε τα παιδιά από τα βιβλία ή κι ακόμα δημιούργησε μια πάλη-διαπάλη ανάμεσα στους "ψηφιακούς" και τους "παραδοσιακά κείμενους" καθηγητές. (Ομολογώ ότι προσωπικά είμαι στο μέσον!)
δ) Η παρεχόμενη γνώση των βιβλίων είναι απαιτητική και συνάμα ογκώδης. Φυσικό κι επόμενο είναι να απομακρύνει τη γεμάτη σφρίγος κι ενθουσιασμό νεότητα! 
Και είναι γεγονός ότι όλοι μας είμαστε φορείς συνυπευθυνότητας της έλλειψης παιδείας στη χώρα μας. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να χωλαίνει, όμως ο παράγοντας παιδεία είναι καθαρά ατομικός.
Επί παραδείγματι, όταν η νέα γενιά διδάσκεται από την οικογένεια και την κοινωνία (κάποιες φορές κι από το σχολείο) να γλεντάει με τις καταλήψεις, να αδιαφορεί για την πυρά δημόσιου χρήματος ή να σκέφτεται ότι εφόσον δεν κάνει μάθημα, θα την "αράξει" σε μπιλιαρδάδικα, ίντερνετ καφέ και καφετέριες, πού να αναζητήσουμε την παιδεία; Στην ελλιπή γνώση των σχολείων; Λάθος. 
Τα σημερινά σχολεία δεν διδάσκουν παιδεία. Διδάσκουν εκπαίδευση. Ο όρος παιδεία με σημασία μορφωτική ή αυτομορφωτική (σύμφωνα με το πρόσφατο θέμα του Υπουργείου Παιδείας στις Πανελλαδικές) είναι ευρύτερος και σαφώς χρειάζεται αυστηρά την οικογενειακή αγωγή, αλλά και την ηθελημένη συμμετοχή του παιδευομένου, με χρονοδιάγραμμα μιας ζωής, ώστε να ανοίξουν οι ορίζοντες πνεύματος και ψυχής. 
Η εκπαίδευση πάλι που παρέχουν οι βαθμίδες σχολείου ή σχολών δίνουν τις κατευθυντήριες δομές, ώστε ο κάθε νέος ή η κάθε νέα να γνωρίζουν, προκειμένου να αποφασίσουν προς τη δημιουργία του δικού τους πνευματικού δρόμου. 
Συνεπώς, δεν μπορούμε να μιλούμε για παιδεία στο σχολείο, μια κι ο όρος είναι προφανώς πολύπλοκος στην έννοιά του και προϋποθέτει πολλές συνιστώσες. 
Στο σχολείο η λέξη εκπαίδευση σημαίνει κυρίως σύστημα αγωγής και αναγκαίων γνώσεων, ώστε να καθίσταται δυνατή η εξέλιξη του ατόμου σε υπεύθυνο και συνειδητό πολίτη. Τώρα, εύλογα θα αναρωτιέστε: με το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα τα Ελληνόπουλα διδάσκονται τα απαραίτητα, όταν μέσα από τη διδακτέα ύλη προβλέπεται η διδασκαλία σωρείας γνώσεων και συστηματικής αξιολόγησης με μεγάλο βαθμό δυσκολίας; Σαφώς και όχι. Ίσως όλα αυτά που διαβάζετε να είναι προϊόντα σκέψης μιας ιδεατής εκπαιδευτικά κοινωνίας. Αντίθετα, η σύγχρονη εκπαίδευση οδηγεί το μαθητή σε αδιέξοδα. 
Μπορεί ο Σερ Φράνσις Μπέικον να διακήρυττε ότι η γνώση είναι δύναμη, αλλά όπως έλεγε ο αείμνηστος Πρόεδρος Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τσάτσος: "Δεν υπάρχει Δημοκρατία, όπου δεν υπάρχει Παιδεία. Μόνο άτομα με πραγματική Παιδεία μπορούν να συγκροτήσουν μια Δημοκρατία και ακριβώς αυτή η Παιδεία λείπει πέρα από το ανεκτό όριο στις περισσότερες από τις σύγχρονες Δημοκρατίες". 
Είναι γεγονός πως η ελληνική παιδεία συνεχώς εξελίσσεται, όταν το ίδιο το άτομο επιλέγει αυτοβούλως να διευρύνει τους ορίζοντές του. Αναμφισβήτητα, ο όρος παιδεία δεν είναι κοινωνική ευθύνη μιας πολιτείας (όπως η εκπαίδευση), αλλά σύνολο γνώσεων, εμπειριών και κλίσεων, που σε μια εξιδανικευμένη κοινωνία σμιλεύει την ψυχή του ανθρώπου, όπως ένας γλύπτης το άψυχο κομμάτι μαρμάρου. Αντίθετα, ο δάσκαλος ή ο καθηγητής απλώς εφαρμόζει στον μαθητή του εμπράκτως τα λόγια του Ανατόλ Φρανς:"Ξύπνησέ του την
περιέργεια. Αυτή αρκεί, για να ανοίξει το πνεύμα. Μην το παραφορτώσεις. Δώσε του απλώς μια σπίθα." 
Μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να διεκδικήσουμε μια θέση στη ζωή μέσα από τη δυνατότητα της μόρφωσης. Κι ίσως έχουμε μια αφηρημένη ιδέα περί παιδείας μέσα στο μυαλό μας. Κι όμως η παιδεία δεν είναι αποθήκη γνώσεων. Η διεύρυνση πνεύματος είναι εκείνη που ελευθερώνει το άτομο, εξανθρωπίζει την ψυχή, συντείνει στην ελεύθερη έκφραση του ανθρώπου, οπλίζοντάς την με κριτική, με ευθύνη και πνεύμα συνεργασίας. 
Και βέβαια παιδεία χωρίς αγάπη Θεού κάνει τον άνθρωπο στείρο, αποπροσανατολισμένο, χωρίς ψυχική γαλήνη. Ο Σωκράτης είπε πως "η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, διότι σ' αυτήν υπάρχουν πολλά θέματα και ακούσματα της ψυχής". Όμως ο Ιουστίνος Πόποβιτς διατράνωνε: "Η παιδεία, χωρισμένη από την αγιότητα, γίνεται  μια τραγική ματαιοπονία."
Nothing's going to change my love Pictures, Images and PhotosΣ' αυτή την τραγική εποχή που η νεότητα μαραίνεται από τον ψυχικό βόρβορο και την τραγική μοναξιά, καθώς η σύγχρονη εκπαίδευση δεν έχει ελληνορθόδοξο χαρακτήρα, ας συναισθανθούμε πως κάθε αλλαγή του κόσμου προϋποθέτει να θέλουμε να αλλάξουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας. Ας απομακρυνθούμε από μεγάλα κηρύγματα και κινήματα. Μιλώντας με αγάπη και Χάρη θεού στα παιδιά μας, δίνουμε το έναυσμα και το ερέθισμα να θερμανθεί στην ψυχή τους ένας ναός της αρετής. Ελπίζουμε μάλιστα η νέα γενιά να συνειδητοποιήσει πως η επανάσταση ενός ανθρώπου ξεκινάει πρώτα ατομικά, ενώ η τελική πνευματική της ολοκλήρωση είναι θέμα προσωπικής ευθύνης της νεότητας.
Ας σκεφτούμε αν θέλουμε μορφωμένους ή εγγραμμάτους, όπως έλεγε κι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, απαντώντας μόνοι μας στο δίλημμα : Οι νέοι άνθρωποι που μεγαλώνουμε κι ανατρέφουμε διαλέγουμε να διδάσκονται απλώς σχολική εκπαίδευση ή συνειδητή αντίληψη καλλιέργειας της παιδείας ως θεματοφύλακες ελληνικού πολιτισμού και Ορθόδοξων αντιλήψεων; 
Προβληματισμός και ευθύνη των μεγαλυτέρων τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου: «Παιδεία μόνη τῶν κτημάτων ἀναφαίρετον καὶ ζῶντι καὶ τελευτήσαντι παραμένουσα»(Η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται κι όσο ζει ο άνθρωπος, αλλά κι όταν πεθάνει).


Glitter  Food and Drinks Pictures, Images and Photos

Ετήσιο μνημόσυνο για τον Γέροντα Ιωσήφ Τζάλλα

Την Κυριακή 31-10-2010  στον Ιερο Ναό Αγίας Κυριακής Σερβίων θα τελεστεί το μνημόσυνο του Αρχιμανδρίτη π.Ιωσήφ  Τζάλλα  με τη συμπληρωση ενός έτους απο την κοίμησή του

Αφιξη Ιερων λειψανων Αγιων Αναργυρων

Ανακοινώνεται ότι το Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 5 το απόγευμα θα φθάσουν στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Αγίων Αναργύρων Κοζάνης οι τίμιες κάρες των αγίων Κοσμά και Δαμιανού, από την Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους (Ρώσικο). Οι τίμιες κάρες θα παραμείνουν στο Ναό μέχρι την Τρίτη 2 Νοεμβρίου και θα τελεστούν οι εξής ιερές ακολουθίες:

ΣΑΒΒΑΤΟ 30/10/2010 5 μ.μ. Υ­ΠΟ­ΔΟ­ΧΗ ΤΩΝ Ι­Ε­ΡΩΝ ΛΕΙ­ΨΑ­ΝΩΝ ΜΠΡΟ­ΣΤΑ ΣΤΟΝ Ι­Ε­ΡΟ ΝΑ­Ο ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥ­ΝΕ­ΧΕΙΑ ΜΕ­ΓΑΣ ΑΡ­ΧΙ­Ε­ΡΑ­ΤΙ­ΚΟΣ Ε­ΣΠΕ­ΡΙ­ΝΟΣ.

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ 31/10/2010

7 π.μ.

ΟΡ­ΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙΑ.

   6 μ.μ. ΜΕ­ΓΑΣ ΑΡ­ΧΙ­Ε­ΡΑ­ΤΙ­ΚΟΣ ΕΣΠΕ­ΡΙ­ΝΟΣ


ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ 1/11/2010

7.π.μ.

Α­ΓΙΑ­ΣΜΟΣ – ΟΡ­ΘΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡ­ΧΙ­Ε­ΡΑ­ΤΙ­ΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙΑ.

5 μ.μ. Ε­ΣΠΕ­ΡΙ­ΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥ­ΧΕ­ΛΑΙ­Ο

9.30 μ.μ. Ι­Ε­ΡΑ Α­ΓΡΥ­ΠΝΙΑ


ΤΡΙ­ΤΗ 2/11/2010

7.30 π.μ

ΟΡ­ΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙΑ

11.30 π.μ Α­ΝΑ­ΧΩ­ΡΗ­ΣΗ ΤΩΝ Ι­Ε­ΡΩΝ ΛΕΙ­ΨΑ­ΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ Α­ΓΙΟ Ο­ΡΟΣ

www.kozani.net

Πέμπτη, Οκτωβρίου 28, 2010

Η τραγωδία στο Ζιδάνι

Αναδημοσίευση απο το www.mokro.gr

Δεν είχαν περάσει παρά δυο μόνο χρόνια από την απελευθέρωση της Μακεδονίας και οι κάτοικοι της δεν είχαν προφθάσει να χαρούν τα αγαθά της λευτεριάς όταν ξέσπασε η θύελλα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην τεράστια εκείνη αναμέτρηση των Μεγάλων Δυνάμεων η Ελλά­δα τα πρώτα χρόνια παρέμεινε ουδέτερη. Ύστερα όμως από την απόβαση των δυνάμεων της Αντάντ στη θεσ/νίκη (22-9-1915), με την άδεια της κυβέρνησης του Ελ. Βενιζέλου και τη δημιουργία του Βαλκανικού μετώπου, άλλαξαν στην πατρίδα μας τα πολιτικά πράγματα103.
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος διαφώνησε με το βασιλιά Κων/ ντίνο για την περαιτέρω στάση που έπρεπε να τηρήσει η πατρίδα μας έναντι των εμπολέμων. Ο βασιλιάς υποστήριζε την άποψη ότι το συμφέρον της Ελ­λάδας ήταν να μείνει ουδέτερη, για ν' αποφύγει τις καταστροφές και τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου, ενώ ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος υποστήριζε την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό των Αγγλο-γάλλων (Αντάντ), γιατί πίστευε στη νίκη τους και επεδίωκε να επωφεληθεί απ' αυτήν.
Η διαφωνία αυτή μεταξύ των δύο ανδρών οδήγησε τον Ελληνικό λαό στον Εθνικό Διχασμό, που είχε ολέθριες συνέπειες στο Έθνος μας.
Τον Αύγουστο του 1916 οι Βούλγαροι, που ήταν σύμμαχοι των Γερμανών, κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία. Ο Ελληνικός στρατός που βρίσκονταν εκεί (Δ' σώμα στρατού) αιχμαλωτίσθηκε από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας, όπου παρέμεινε ως το τέλος του πολέμου.
Τότε οι συνταγματάρχες Π. Ζυμβρακάκης και Κ Μαζαράκης ακολουθούμενοι και από πολλούς άλλους αξιωματικούς κήρυξαν στη Θεσ/νίκη επαναστατικό κίνημα εναντίον του βασιλικού καθεστώτος της Αθήνας (17 Αυγούστου 1916).
Ο Βενιζέλος μη μπορώντας να εφαρμόσει την πολιτική του ακολουθώ­ντας τον κοινοβουλευτικό δρόμο, ήρθε στις 26 Αυγούστου 1916 στη Θεσ/ νίκη και με το στρατηγό Π. Δαγκλή και το ναύαρχο Π. Κουντουριώτη σχημάτισαν προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση, η οποία έβγαλε την Ελλάδα στον πόλεμο και οργάνωσε το "Στρατό της Εθνικής Άμυνας" για να πολεμήσει στο πλευρό των στρατευμάτων της Αντάντ. Έτσι, η Ελλάδα χωρίστηκε σε δύο μέρη (κράτη).
Κατά την συγκρότηση του "στρατού της Εθνικής Άμυνας", οι οπαδοί του βασιλιά Κων/ντίνου για να αποφύγουν τη στράτευση κρύβονταν ή έ­φευγαν κρυφά για τη Νότια Ελλάδα. Τα γαλλικά στρατεύματα της Αντάντ, που αποτελούνταν από Σενεγαλέζους, Μαροκινούς και Μαδαγασκαρινούς στρατιώτες διασκορπίστηκαν στη Δυτική Μακεδονία και υποχρέωναν τους κατοίκους της να προσχωρήσουν στο επαναστατικό κίνημα της Θεσ/νίκης. Η συμπεριφορά των Γάλλων στρατιωτών πολλές φορές ήταν εχθρική. Συχνά προέβαιναν σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις ή και τουφεκισμούς ακόμα των αντιφρονούντων πολιτών χωρίς καμία διά­κριση. Είχαν καταλύσει την κρατική κυριαρχία.
Ένα τέτοιο απόσπασμα από 18 έφιππους Μαροκινούς στρατιώτες με επικεφαλής Γάλλο ανώτερο αξιωματικό, εκτελώντας διαταγή του στρατηγού Σεράιγ, τα χαράματα της 3ης Μαρτίου 1917 πήγε και περικύκλωσε το μοναστήρι της Παναγίας Ζιδανίου. Είχε την πληροφορία ότι μέσα σ' αυτό κρύβονταν οι αρχές των Σερβίων, που είχαν ταχτεί με την Κυβέρνηση των Αθηνών .
Στην επιχείρηση αυτή συνελήφθηκαν και εκτελέσθηκαν τότε χωρίς καμία διαδικασία σαν "επικίνδυνοι για τα νώτα των συμμαχικών στρατευμάτων" οι Σωκράτης Κοεμτζόπουλος, γραμματέας της Κοινότητας Σερβίων, Χαράλαμπος Κατσοΰρας, συμβολαιογράφος Σερβίων, ο ηγούμενος Καλλίνικος Νίκογλου, ο ανεψιός του ηγουμένου Αλέξανδρος, ο οικονόμος του μοναστηριού Αργυρής Αργυρόπουλος από το Φρούριο και ένας ασθενής ονόματι Θεοφάνης από το χωριό Πάτελι (σημερινό Αγιος Παντελεήμονας Φλώρινας), που τον είχαν φέρει στο μοναστήρι της Παναγιάς οι συγγενείς του για θεραπεία.
Ανάμεσα σ' αυτούς που οδηγήθηκαν για εκτέλεση ήταν και ο Αντώνιος Αλεξόπουλος από το Μικρόβαλτο, που εργάζονταν στο μοναστήρι ως μάγειρας. Αυτός σώθηκε ως εκ θαύματος. Η σφαίρα πέρασε τα μαγουλά του μόνο και έπεσε κάτω λιπόθυμος, για να συνέλθει ύστερα από λίγο, όταν το απόσπασμα είχε αναχωρήσει από το μοναστήρι.
Από το Ζιδάνι οι Γάλλοι πήγαν στο χωριό Ελάτη. Εκεί συνέλαβαν και εκτέλεσαν στην πλατεία του χωριού τους: Γκαραβέλη Γεώργιο, Τσίγκα Γεώργιο και Γιάννη Μάρκο και κατέστρεψαν το σπίτι του Γιάννη Κούσια, που κατόρθωσε να φύγει και να σωθεί106.
Στη συνέχεια το απόσπασμα πήγε στο μοναστήρι του Οσίου Νικάνορα στη Ζάβορδα όπου συγκέντρωσε όλους τους μοναχούς σ' ένα κελί, για να τους τουφεκίσει. Σώθηκαν όμως ύστερα από θαύμα, που αποδόθηκε στο θαυματουργό Όσιο Νικάνορα. Το ιστορικό του θαύματος μας το εξιστορεί ο ιστοριοδίφης Γ. Λυριτζής στο βιβλίο του "Ο Όσιος Νικάνωρ και το Μοναστήρι του": "Όταν έφτασε το Γαλλικό απόσπασμα, γράφει, συνέλαβαν όλους τους καλόγερους που βρήκε μέσα και τους περιόρισε σ' ένα κελί, για να τους εκτελέσει. Αμέσως όμως, εκείνη τη στιγμή, πυκνός καπνός κατέκλυσε τον περίβολο του Μοναστηριού, που έβγαινε από μέσα από την εκκλησία αυτομάτως, - χωρίς να υπάρχει αφορμή πυρκαϊάς ή άλλης σχετικής αιτίας - η δε τοιχογραφία του Αγίου που βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά τον εσωτερικού της εκκλησίας και ιστορεί αυτόν γονατιστόν, εφάνη δακρύουσα. Όταν είδαν αυτά οι Γάλλοι κατελήφθησαν από φόβο, και, παρατώντας τους καλόγερους, εγκαταλείψανε αμέσως το μοναστήρι και φύγανε. Από τότε οι καλόγεροι πλαισιώσανε και ετζαμώσανε την τοιχογραφία αυτή τον Αγιου, η οποία τους έσωσε". Θύματα του ολέθριου εκείνου Διχασμού ήταν και οι 85 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες, που εκτελέστηκαν ομαδικά στα Πετρανά της Κοζάνης, τον Ιούνιο του 1918, γιατί αρνήθηκαν να πολεμήσουν τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους. Ανήκαν στο 12ο σύνταγμα πεζικού και στο 2/39 σύνταγμα ευζ(όνων. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήταν ο συνταγματάρχης Περικλής Γιαννιτάκης, ο λοχαγός Γεράσιμος Ποταμιάνος και οι υπολοχαγοί Ελευθέριος Μαντέλης, Γεώργιος Καμπούρης και Μιλτιάδης Χαρατσάμης. Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση του Γενικού Επιτελείου "Κατά την διεξαγωγήν της δίκης λόγω των κρισίμων στιγμών ας διήρχετο η χώρα, πρντάνενσε πνεύμα υπερβολικής αυστηρότητας, προς παραδειγματισμόν και αποφυγήν επαναλήψεως παρομοίων γεγονότων"™.
Ο Προπος Παγκόσμιος πόλεμος έληξε στις 11 Νοεμβρίου 1918 με την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων και των δορυφόρων τους"".
Με τη συνθήκη του Νεϊγύ (27 Ν/βρίου 1919) η Βουλγαρία υποχρεώθηκε να παραδώσει στην Ελλάδα την Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη από το Νέστο ως τον Έβρο ποταμό. Ταυτόχρονα με τη συνθήκη ειρήνης στο Νεϊγύ υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας και σύμβαση για αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών μειονοτήτων. Με την εθελουσία εκείνη ανταλλαγή των μειονοτήτων, όσοι από τους σλαβόφωνους κατοίκους της Μακεδονίας θεωρούσαν τους εαυτούς τους Βουλγάρους, είχαν δηλ. βουλγαρική συνείδηση αναχώρησαν για τη Βουλγαρία, αφού αποζημιώθηκαν για τις περιουσίες τους, που άφησαν στην Ελλάδα. Και αντίθετα' Έλληνες που μέχρι τότε είχαν παραμείνει σε βουλγαρικά εδάφη, τα εγκατέλειψαν και ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.
Ίδια ανταλλαγή πληθυσμών έγινε συγχρόνως και μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβί­ας. Έλληνες εγκαταστημένοι σε εδάφη της Σερβικής Μακεδονίας ήλθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Φλώρινα και τη Θεσ/νίκη.
Όλοι οι σλαβόφωνοι που απόμειναν στη Μακεδονία δήλωσαν ελληνική εθνικότητα. Έτσι βρήκαν τη δικαίωση τους οι μακροχρόνιοι αγώνες και οι μεγάλες θυσίες του Μακεδόνικου Ελληνισμού και ολοκληρώθηκαν τα όνειρα πέντε αιώνων των υπόδουλων.
 
 
 
Πηγή: Ηλίας Κ. Λαμπρέτσας : Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης : Κοζάνη 2000

Η κοιλάς του Αλιάκμωνος


Αναδημοσίευση απο το www.mokro.gr

Ό Άλιάκμων (υπό μεν των Βουλγάρων Βίστριτδα, υπό δε των Τούρκων Ίντζεκαραβον καλούμενος) πηγάζων εκ τον όρεινον ζυγου μεταξύ Πίνδου και Βιτσίου, διαρρέει εν τη μεσημβρινοανατολική διενθύνσει αυτου κυκλοτερή πεδιάδα σχεδόν 8 -9 μιλ. μακράν και
2 -3 μιλ. ευρεϊαν, περικλειομένην πανταχόθεν υφ' υψηλών ορέων, όλον δε το δυτικόν μέρος ορίζει ό Πίνδος μετά των υψηλών κορυφών, μεταξύ των οποίων υψηλόταταί είσιν ό Σμόλικας, 'Ρουσόταρις και Γράμος, εκ του οποίον αφθονα ορεινά υδατα, ρέοντα δια της ευρείας κοιλάδος εις τον Αλιάκμονα , κατακλύζουσι τους πρόποδες των ανατολικών ορέων, τοϋτο το μέρος, άρχόμενον από τον Βιτβίου προς αρκτον, προβαίνει εις τίνα βυνεχή μεν, ουχί όμως, ως φαίνεται, αλπειον κορυφήν παρά τω ποταμώ μέχρι τον Βουρίνον, απέναντι τον οποίον άνυψονται ό Βουνάβας , οπού τα Καμβούνια όρη , τα περιορίζοντα μεβημβρινώς την πεδιάδα, φθάνουσι τόσω πλησίον τον πόταμου, ώστε ουτος, άλλάσσων τον δρόμον αυτον, κατ' ορθήν γωνίαν ρέει ε'τι καΐ νυν προς τα Α. Β. Α. η κατ' αρχάς στενή κοιλάς ενρύνεται πάλιν μετά τίνα μίλια άριστερώς εν τη πεδιάδι τον Τζαρβιαμπά και εν τη μεβημβρινή Βερμική σειρα των ορέων γίνεται ως κόλπος τις, οριζόμενη δυτικώς μεν υπο τον Βουρίνου, βορρείως δε υπο των ορέων της Κοζάνης και προς ανατολάς άνυψονται το Γιόστεπε πλησίον του Άλιάκμωνος, ρέοντος εκεί εις τίνα στενήν φαραγγοκοιλάδα, διότι εν τοις μεβημβρινοΐς μέρεδιν άνυψουνται άμέσως τα Καμβούνια όρη εις μέγα υψος, ένεκα τον οποίον η. κοιλάς γίνεται τόσω στενή, ωστε οδός παρά τω ποταμω ουδέποτε δύναται να σχηματισθει· δια δε των απόκρημνων χασμάτων διαρρήγυνται είς την εύρεΐαν πεδιάδα, ως ο Πηνειός την όδόν αυτου διαρρήγνυσι.
Μικράν τίνα λεκάνην ενρίσκομεν εν τω ανατολικοί μέρει της ανωτέρας κοιλάδος, σχηματιζομένην εκ της πεδιάδος τον Μαυρόβου και της λίμνης της Καστορίας, έχούσης 2ι/2 ωρών μήκος και 1ι/2 πλάτος και δια τίνος απορρύσεως συνκπτομένης μετά τον 'Αλιάκμωνος, όπερ κατέστη δυνατόν δια διαρρήξεως μεγάλου τίνος γηλόφον, η δε υψηλη κορυφη του Βιτβίου άνιψουται βορρειοανατολικώς ταύτης εκ της λίμνης, ένουμένης μόνον δια τίνος στενου ίσθμον μετά της ξηράς, και επί τίνος υψηλής πετρωδους χερσονήσου κείται ή σημερινή πόλις Καστορία,ης ή περιγραφή περί της φυσικής και λαμπρας παρομοιάζει  προς την ακριβή  περιγραφήν,  ην  παρέχει ήμΐν ο Λίβιος περί της πόλεως Κελέτρου.
"Ολη ή κοιλάς διαπρέπει δια τε της καλλονής και της ευφορίας αυτής· πλούσιοι σιτοβολώνες καλύπτουσι τάς πεδιάδας και αξιόλογοι άμπελοφυτεΐαι τους γηλόφους · δια δε τα μεβημβρινά προϊόντα το κλίμα είναι λίαν τραχύ, καθώς και η βύσσος, το όρυζιον και αι έλαΐαι δεν ευδοκιμουσι πέραν της λίμνης της Καστορίας, ήτις τον χειμώνα συνήθως πήγνυται.
Έκτος της Ιδιαζουσης φυσικής χαταστάσεως ταύτης της κοιλάδας είναι διττώς σπουδαΐον να γνωρίσωμεν τάς οδούς, τάς είς τάς γειτνιαζούσας χωράς άγούσας, αΐτινες ανεξαιρέτως είσιν ορεινοί πάροδοι, άρχόμεθα λοιπόν άπ' αρκτου, οθεν δύσβατος πετρώδης οδός άγει  είς την κοιλάδα τον Έριγώνος, εν ή έκατέρωθεν δυνέρχονται πα­ραποτάμια και ο μεταξύ Πίνδου και Βιτβίου ζυγός του ορους δεν άνυφονται πολύ. η δε έκ Καστορίας εις Φλόριναν αγουσα έχει άπόστασιν 3 μιλίων και είναι ό σννήθης εμπορικός δρόμος, ό χαμηλός του ορους ζυγός, άποσπώμενος εκ του Πίνδου και εν τη συνεχεία αυτου συνδέων τουτου μετά του Σκάρδου και των Βερμικών ορέων, διαχωρίζει την κοιλάδα τον Άλιάκμωνος της τον Δεβόλεος, οστις, πηγάζων εκ των ανατολικών μερών του Πίνδου, μετά τινας ώρας διαχωρίζει εν τι  στενοπορία του Τζάγγου του Σκάρδου από του Πίνδου καΐ έντευθεν σχηματίζει τον κάλλιστον δρόμον, τον άγοντα έκ της Μα­κεδονίας εις την βόρρειον "Ηπειρον και Ίλλυρίαν.
Προς μεσημβρίαν δε τουτου αναφέρει ο Λήκ καΐ εν δερβένι ('Αλβανική λέξις αντί της Γαλλικής defile και της ελληνικής κλεισουρα) αγον προς αρκτον του 'Ρουσοταρίου εις την Άλβανίαν. επισημότερα είναι ή οδός του Μετσόβου, αγουσα εκ της μεσημβρινοδυτικής γωνίας της κοιλάδας είς την περιοχήν τον Άώου, 'Αράχθου και Άχελώου}.
Ό μετά της Θετταλίας σύνδεσμος γίνεται δια τίνος φυσικής θύρας, κείμενης εν τοίς Καμβοννίοις ορεσι μεταξύ των σημερινών Σερβίων και της κοιλάδος τον Τιταρησίου. ή δίοδος φυλάσσετάι δια τον υπεράνω των Σερβίων κειμένου φρουρίου καΐ προβαίνει τις ευχερέστερα άναβαίνων μέχρι της μεγάλης ράχεως. είς αμφότερα δε τα μέρη φθάνουσι τα όρη εις μέγα ϋψος, άριστερόθεν άνυψουνμένου του Αμάρβιος, όστις είναι ή υψηλότερα κορυφή και το κέντρον των Καμβουνίων ορέων, ενθα τα ορεινά χωρία εν καιρώ χειμώνας γίνονται χιονοσκεπή και η δίοδος έκαλεΐτο εν τη άρχαιότητι Βολουστάνα1, αποδείξασα την σπουδαιότητα αυτής ιδιαιτέρως εν τοις μεταξύ 'Ρωμαίων και Μακεδόνων πολέμοις.
Ή δε μετά της Μακεδόνικης πεδιάδος συγκοινωνία, ως τις τεκμαίρεται εκ της πορείας τον Άλιάκμωνος, ουσα ή φυσικωτάτη και ευκολωτάτη, καθίσταται απ εναντίας ή δυσχερεστάτη πασών διότι τα στενά βάραθρα, δι ων ο 'Αλιάκμων διέρρηξε την οδόν αυτου, καθιστώσιν αδύνατον μίαν όδόν κατά μήκος τον πόταμου, ή έκ Σερβίων είς Βέρροιαν δια των Καμβουνίων ορέων αγουσα βραχυτάτη είναι τόσω δυσβατός, ωστε προκρίνει τις σννήθως την μακροτέραν άριστερόθεν του πόταμου, την δια της διόδον της Καστανίας αγουσαν επί των Βερμικών ορέων. Έπικαιριώτεραί εΐσιν αϊ μεταξύ της κοιλάδος του Άλιάκμωνος και της λεκάνης τον Όστρόβου διαβάσεις· ή πεδιάς του Τζαρσιαμπά χωρίζεται της περαν τον Βούτζα κειμένης δια τίνος χαμηλής δειράς ορέων, ήτις εν τινι στενή πύλη διατέμνεται υπό τον δρόμου. έπίσης άξιολογον σνγκοινωνίαν παρέχει ή δίοδος της Σιατίστης, πόλεως έπισήμον δια τον γενναϊον αυτής οίνον, οπισθεν της οποίας μετά 1/4 της ώρας φθάνει τις την κλεισουραν, εχουσαν 1ι/2 ώρ. μήκος και δια τίνος στενής καλλιεργημένης κοιλάδος φέρουσαν είς την πεδιάδα του Καραγιάννη. τρίτη οδός φέρει έκ της πεδιάδος του Μαυρόβου δια τίνος ικανώς χαμηλου πλουσίου λόφου και τον έπισήμου χωρίον Βλαχο-Κλεισουρα πέραν του Όστρόβου.
 
1) Καΐ νυν έτι καλείται όλον το ορός Βολουστα ·  ότι δε εν τη
άρχαιότητι μόνον ή οδός εφέρε τουτο το ονομα, γίνεται δηλον εκ
του Λιβίου 
44, 2.   ,,τόν ζυγόν των Καμβουνίων ορέων Βολουστάνα
καλούσι."    και  το όνομα  δε αυτό δήλοι ενταυθα'  διότι του Ληκ.

 
 
 
Πηγή: OTTO ABEL : Η μέχρι φιλίππου αρχαία ιστορία της Μακεδονίας
Ακριβής ανατύπωσις από την έκδοσιν της Λειψίας του έτους 1860
  
 
Ο Αλιάκμονας (καθ. Αλιάκμων) είναι ποταμός στη Μακεδονία. Το όνομα Αλιάκμων είναι σύνθετο και προέρχεται από το άλς (άλας, θάλασσα) και από το ακμών (αμόνι). Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο Αλιάκμων ήταν ένας από τους ποτάμιους θεούς, ήταν παιδί του Ωκεανού και της Τηθύας.
Μια αρχαία παράδοση λέει ότι όσα πρόβατα έπιναν νερό από τον Αλιάκμονα, άλλαζαν χρώμα και γίνονταν λευκά. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από μια καταγραφή του Λατίνου συγγραφέα Πλίνιου (23-79 μ.Χ.), που μεταφρασμένη από τα λατινικά, λέει: "Ωσαύτως εν Μακεδονία, όσοι θέλουσι να έχωσι πρόβατα λευκά άγουσιν εις τον Αλιάκμονα, όσοι δε μέλανα εις τον Αξιόν".
Οι Τούρκοι τον έλεγαν Iντζέ-καρά (= ψηλός και μαύρος) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα (Бистрица)(= γοργοπόταμος).

Τρίτη, Οκτωβρίου 26, 2010

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης


Άγιος που εορτάζει στις: 26/10/2010


Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.


Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Μεταμόρφωση

auto-tranc χωρός

Σάββατο, Οκτωβρίου 23, 2010

Aνήμερα της 28ης Oκτωβρίου 1940

Tο απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από το προσωπικό ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά. Είναι μια αυθεντική μαρτυρία, γραμμένη εν θερμώ την ίδια μέρα που ξέσπασε ο Eλληνοϊταλικός πόλεμος. Ο συγγραφέας καταγράφει τα προσωπικά του αισθήματα αλλά και τις πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων της Aθήνας όταν μαθαίνουν το νέο.

                                                                                                                                                      Kηφισιά, 28 Oκτωβρίου 1940
Ξυπνώ με τις καμπάνες που σημαίνουν την κήρυξη του πολέμου και τον πρώτο συναγερμό. Επιτέλους είμαστε μέσα! Ο ωραιότατος καιρός, οι καμπανοκρουσίες, κάποια κίνηση ιδιαίτερη, κάποια έξαψη που αισθάνουμαι τριγύρω μου, στο σπίτι, όλα αυτά προσδίδουν, από την πρώτη στιγμή, στην ημέρα που αρχίζει, μια όψη εορτάσιμη, πανηγυρική. Η πρώτη μου σκέψη είναι: «Tο μεσημέρι το αργότερο θα έρθουν τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίσουν».
Ξεκινώ για την Aθήνα νωρίτερα από την συνηθισμένη μου ώρα. Στο δρόμο, ενώ πηγαίνω για τον Πλάτανο να πάρω το λεωφορείο, με συνοδεύει μια γρια προσφυγίνα, μαγείρισσα σε κάποιο σπίτι όπως μου λέει, που τρέχει να πάει στον Πειραιά να δει τι γίνουνται τα παιδιά της. Είναι πανικόβλητη, μου μιλά για την καταστροφή της Σμύρνης, για τα πτώματα στους δρόμους.
Στο λεωφορείο διαβάζω την εφημερίδα και ξεχνιούμαι. Απάθειά μου. Οι επιβάτες μιλούν για τον πόλεμο με πολλή ψυχραιμία και κάποτε με ευθυμία.
Μετά τους Aμπελόκηπους, μπαίνοντας στην Aθήνα, αντικρίζω την πρώτη πολεμική εικόνα και αισθάνουμαι την πρώτη συγκίνηση της ημέρας. Μια στρατιωτική μονάδα φεύγει από τα Παραπήγματα. Οι στρατιώτες είναι άοπλοι. Είναι πολύ νέοι και καλά ντυμένοι. Τραγουδούν, γελούν και παίζουν φάπες, κάνουν σαν παιδιά που ξεκινούν για μια ευχάριστη εκδρομή. Μες στο λεωφορείο μου μια γυναίκα ξαφνικά αρχίζει να κλαίει με λυγμούς, μια άλλη κλαίει κρυφά, στρέφει το πρόσωπό της έξω για να μην τη δουν.
Φτάνω στο γραφείο, συζητώ με τον Aλέκο για τις εκκρεμείς υποθέσεις, ύστερα βγαίνω στην οδό Bουκουρεστίου. Παντού υπάρχει μια κίνηση ασυνήθιστη, αλλά τίποτα που να μοιάζει με φόβο. Ο κόσμος είναι γενναίος και εύθυμος, πηγαινοέρχεται στους δρόμους, συζητεί με θέρμη, αλλά χωρίς υπερβολική νευρικότητα.
Ξαναβρίσκω όλη την απάθειά μου που είχε θαρρείς κλονιστεί για μια στιγμή στο λεωφορείο. Αισθάνουμαι ότι ανήκω σ’ ένα σύνολο που δεν έχασε την αυτοπειθαρχία του.
Στην γωνιά Bουκουρεστίου και Σταδίου μια αρκετά μεγάλη διαδήλωση νέων έχει επιτεθεί στα στα γραφεία της Ala Litoria. Σπάζουν πόρτες, μπαίνουν μέσα και τα σπάνουν όλα, γεμίζουν το δρόμο με συντρίμμια και χαρτιά. Το νεανικό πλήθος φωνάζει και γελά. Αισθάνουμαι ότι μου μεταδίδει τον ενθουσιασμό μου, φωνάζω κι εγώ και γελώ.
Σιγά, σιγά η Aθήνα παίρνει το ύφος των μεγάλων εθνικών εορτών, κάτι που θυμίζει λ.χ. τα Eκατόχρονα της Eλληνικής Eπανάστασης, αλλά πιο αυθόρμητα και πιο νεανικά. Καιρός θαυμάσιος, καταγάλανος ουρανός. Πλήθη νέων (…) έχουν χυθεί στους κεντρικούς δρόμους , με λάβαρα, σημαίες, δάφνες, μουσικές. (…) O κόσμος συμμετέχει σ‘ αυτές τις εκδηλώσεις, χειροκροτεί, ζητοκραυγάζει. Είχα πολλά, πάρα πολλά χρόνια να δω τέτοιο ενθουσιασμό στην Aθήνα. Αισθάνεται κανείς ένα πάθος  μες στον αέρα, ένα ενθουσιασμό, μια λεβεντιά. Ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο, είναι κάτι ωραίο. Και μια τέλεια εθνική ενότητα. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνουμαι τέτοιαν ομόνοια να βασιλεύει στον τόπο.

Γ.Θεοτοκάς
Tετράδια Hμερολογίου 1939-1953
Bιβλιοπωλείον της Eστίας
Kείμενα Nεοελληνικής Λογοτεχνίας, A’ γυμνασίου
http://geokouk.blogspot.com

Τρίτη, Οκτωβρίου 19, 2010

Οικιακή διασκέδαση

http://kinoumeno-sxedio.blogspot.com/

http://www.tainies.org

http://www.fromsport.com/

http://friv.com

11 Συμβουλές Οικονομίας στο Σούπερ Μάρκετ.

1. Μην τα αγοράζεις όλα βιολογικά. Μερικά φρούτα και λαχανικά συμβατικής καλλιέργειας έχουν ελάχιστα φυτοφάρμακα. Σύμφωνα με έρευνες τα κρεμμύδια, σπαράγγια, ακτινίδια, λάχανο, μελιτζάνες, καρπούζι, και μπρόκολο έχουν χαμηλά επίπεδα φυτοφαρμάκων.
2. Απόφυγε τη προ-συσκευασμένες σαλάτες, είναι πανάκριβες. Η τιμή τους μπορεί να είναι και πενταπλάσια της τιμής μιας ολόκληρης σαλάτας ανά κιλό.
3. Μην αγοράζεις φρούτα και λαχανικά που δεν είναι εποχής, ακόμα και αν πας να πάρεις κάτι που πλησιάζει η εποχή του θα είναι αρκετά πιο ακριβό.
4. Προτίμησε ολόκληρο κοτόπουλο η ολόκληρα κομμάτια (μπούτι) με τη πέτσα και το κόκκαλο αντί για φιλέτο στήθος χωρίς πέτσα και κόκκαλο. Έχει τουλάχιστον τη διπλάσια τιμή. Όσο πιο επεξεργασμένο το κρέας τόσο πιο ακριβό (πχ. μπουκιές κοτόπουλου πανέ, χοιρινό ρολό)
5. Αγόρασε τυριά από το πάγκο και όχι τα έτοιμα συσκευασμένα. Το ίδιο τυρί στο πάγκο είναι πιο φθηνό. Μην ξεχνάς πληρώνεις τη συσκευασία
6. Περιόρισε τα μη-απαραίτητα. Ποια είναι αυτά: συνήθως είναι τα συσκευασμένα τρόφιμα με χαμηλή διατροφική αξία: μπισκότα, πατατάκια, έτοιμα γεύματα, συσκευασμένα έτοιμα δημητριακά, μπάρες δημητριακών...
7. Προτίμησε σκέτα γιαούρτια και πρόσθεσε τα δικά σου υλικά. Εκτός του ότι τελικά είναι γεμάτα πρόσθετες ουσίες, ζάχαρη και γλυκαντικά είναι και πιο ακριβά.
8. Απόφυγε τα προϊόντα «για παιδιά» έχουν αρκετές πρόσθετες ουσίες και ζάχαρη και είναι πιο ακριβά. Τα παιδιά μετά το πρώτο χρόνο της ζωής τους μπορούν να τρώνε κανονικά φαγητά και κανονικό γάλα. Αν το διαιτολόγιο τους είναι ισορροπημένο δεν χρειάζονται ειδικά εμπλουτισμένα τρόφιμα.
9. Κοίταξε την τιμή ενός προϊόντος ανά κιλό, συνήθως θα το βρεις με μικρά γράμματα κάτω από τη τιμή της συσκευασίας στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Αυτό θα σου δώσει καλύτερη εικόνα για την πραγματική αξία του.
10. Φάε λιγότερο κρέας και θα κάνεις οικονομία αυτόματα. Εκτός του ότι πολλές έρευνες έχουν δείξει επανειλημμένα ότι η υψηλή κατανάλωση κρέατος συσχετίζεται με χρόνιες παθήσεις και παχυσαρκία, μας επιβαρύνει και οικονομικά. Προτίμησε τα όσπρια ως πηγή πρωτεΐνης 2-3 φορές την εβδομάδα.
11. Κοίτα τη απόδειξη. Ναι το αυτονόητο λέμε. Αλλά το κάνουμε; Συνήθως ο πελάτης μετά από εμάς βιάζεται και έτσι πληρώνουμε στα γρήγορα χωρίς να κοιτάμε την απόδειξη. Λάθη γίνονται από όλους και σε τέτοιες δύσκολες εποχές δεν μας παίρνει να χαρίζουμε τα λεφτά μας

http://natofao.blogspot.com
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...